SGLT2-remmers

Natrium-glucose-cotransporter-2-remmers (SGLT2-remmers) verminderen het risico op ongunstige nier- en cardiovasculaire uitkomsten bij patiënten met DM2, hartfalen en/of CKD. In een aantal van deze klinische onderzoeken verhoogden SGLT2-remmers de hemoglobineconcentraties en hematocrietniveaus ten opzichte van placebo. Klinische relevantie is alleen aangetoond bij patiënten met DM2 en CKD die werden behandeld met canagliflozine.

Dapagliflozine

De effecten van dapagliflozine op de correctie of preventie van anemie bij patiënten met CKD met en zonder DM2 zijn onbekend. In de post-hoc analyse van de DAPA-CKD-studie evalueerden de onderzoekers daarom de effecten van dapagliflozine op hematocriet, correctie van anemie bij patiënten met anemie bij baseline, incidentie van anemie bij patiënten zonder anemie bij baseline, en anemie-gerelateerde bijwerkingen bij patiënten met CKD met of zonder DM2.

Onderzoek

Patiënten met een geschatte glomerulaire filtratiesnelheid van 25 tot 75 ml/min/1,73 m2 en een urinealbumine-creatinineratio van 200 tot 5000 mg/g namen deel aan deze studie. Patiënten werden gerandomiseerd om dagelijks dapagliflozine (10 mg) of placebo te ontvangen. Hematocriet werd gemeten bij aanvang, na twee weken, na twee en vier maanden, en elke vier maanden daarna. Anemie werd gedefinieerd als hematocriet lager dan 39% bij mannen en lager dan 36% bij vrouwen. Correctie en incidentie van anemie werden gedefinieerd als twee opeenvolgende metingen boven respectievelijk onder deze drempelwaarden ten opzichte van de uitgangswaarde tijdens de follow-up. Anemie-gerelateerde ongewenste voorvallen werden geclassificeerd aan de hand van gegevens uit onderzoeksrapporten van de locatie.

Resultaten

De gemiddelde leeftijd van de 4304 deelnemers was 61,8 jaar en 67,5% had DM2. Van de 4292 (99,7%) deelnemers met hematocrietgegevens bij aanvang hadden er 1716 (40,0%) anemie. Gedurende de mediane follow-up van 2,4 jaar hadden patiënten die dapagliflozine kregen een toename in hematocriet van 2,3 procentpunten meer dan degenen die placebo kregen. Onder patiënten met anemie bij aanvang werd de anemie gecorrigeerd bij 443 (53,3%) patiënten die waren gerandomiseerd om dapagliflozine te krijgen en 247 (29,4%) patiënten die waren gerandomiseerd om placebo te krijgen. Onder patiënten zonder anemie bij aanvang van de studie ontwikkelde 10,4% van de patiënten die dapagliflozine kregen incidentele anemie, vergeleken met 23,7% in de placebogroep. Anemie-gerelateerde bijwerkingen traden op bij 2,2% van de patiënten die dapagliflozine kregen vergeleken met 3,8% die placebo kregen. De effecten van dapagliflozine op de correctie en preventie van anemie waren consistent bij patiënten met en zonder DM2. Het bijwerkingenprofiel was vergelijkbaar met het bekende profiel voor dapagliflozine.

Conclusie

Deze verkennende analyse suggereert dat dapagliflozine geassocieerd is met de preventie of correctie van anemie bij patiënten met CKD met en zonder DM2.